Maatschappelijke kosten kansspelen: Hoog-risico spelers grootste kostenposten
Op verzoek van (demissionair) minister Weerwind heeft onderzoeksbureau Atlas Research onderzoek gedaan naar de kosten en baten van online kansspelen. Op woensdag 6 september werd het uitgebreide rapport, Rood-Zwart Ontward genaamd, aan de Tweede Kamer aangeboden.
Over het algemeen overstijgen de baten van online kansspelen de kosten ruimschoots. Als de kosten en baten verder worden uitgesplitst, bijvoorbeeld over verschillende groepen spelers, worden er wel grote verschillen zichtbaar. Waar bij midden-risico spelers de baten de kosten met zo’n €1.300 per jaar overtreffen, zijn de kosten bij hoog-risico spelers juist bijna €1.300 per jaar meer dan de baten.
Maatschappelijke gevolgen wet Koa
Het rapport Rood-Zwart Ontward werd opgesteld door onderzoeksbureau Atlas Research. Minister Weerwind liet de maatschappelijke kosten-baten analyse maken nadat er vorig jaar Kamervragen werden gesteld over de maatschappelijke kosten van gokken. In het rapport wordt de situatie uit 2019 vergeleken met die in 2022.
Gemiddeld genomen kan gesteld worden dat bij online gokken de maatschappelijke baten veel hoger zijn dan de maatschappelijke kosten. Maar als er wordt gekeken naar de kosten en baten van verschillende typen spelers, wordt er een ander beeld zichtbaar.
Hoog-risicospelers een groot probleem
Bij laag-risico spelers zijn de kosten beperkt tot ongeveer €1,- per jaar. De baten zijn gemiddeld €213 per jaar, wat het totaal brengt op een plus van €212 per jaar. Ook bij midden-risico spelers overstijgen de baten de kosten. Het totaal komt bij hen uit op €1.332 per jaar.
De hoog-risico spelers laten een heel ander beeld zien. Bij hen liggen de baten misschien wel hoog, op €3.752 per jaar, maar de kosten nog een stuk hoger, namelijk €5.020 per jaar. Dit brengt het totaal op € – 1.268. De maatschappelijke kosten voor onder andere verslavingszorg kosten veel meer dan de baten van de kansspelen ooit op kunnen brengen.
Op basis van dit onderzoek kan dan ook worden gesteld dat inzetten op het voorkomen van probleemgedrag bij spelers terecht een van de speerpunten van het beleid is. Daarbij moet ook vooral worden gezorgd dat midden-risico spelers niet in hoog-risico spelers veranderen. Hoe deze conclusies in daadwerkelijk beleid zullen worden omgezet, is nog niet duidelijk.